Nu het principe van het booten van een bestandssysteem in een bestand op een DOS-partitie is bewezen, zijn er veel andere dingen die je nu kunt doen.
Als het mogelijk is Linux vanaf een bestand op een DOS-harddisk te booten door gebruik te maken van een opstartdiskette, dan is het uiteraard ook mogelijk dit te doen door de harddisk zelf te gebruiken.
Een configuratie bootmenu kan worden gebruikt met de optie om
LOADLIN
vanuit AUTOEXEC.BAT
uit te voeren.
Hierdoor zal de bootreeks sneller zijn, maar verder is het identiek.
Het gebruik van LOADLIN
is slechts één optie voor
het booten van een Linux-kernel. Er is ook LILO
dat vrijwel
hetzelfde doet maar zonder dat het DOS nodig heeft.
In dit geval kan de voor DOS geformatteerde diskette worden vervangen door één die met ext2fs is geformatteerd. De details zijn anders zeer vergelijkbaar, met de kernel en de initiële ramdisk bestanden op die disk.
De reden dat ik koos voor de LOADLIN
methode is dat de argumenten
die aan LILO
moeten worden meegegeven wat complex zijn.
Ook is het vanzelfsprekender voor een terloopse waarnemer waar de
diskette voor is, aangezien het onder DOS kan worden ingelezen.
Ik heb de NTFS-methode geprobeerd en had er geen problemen mee. De driver voor het NTFS bestandssysteem is in versie 2.0.x geen standaard kerneloptie, maar het is als een patch beschikbaar vanaf http://www.informatik.hu-berlin.de/~loewis/ntfs/. Onder versie 2.2.x is de NTFS driver standaard in de kernel opgenomen.
De enige wijzigingen voor het VFAT- of NTFS-opties bestaan uit de initiële
ramdisk, het bestand /linuxrc
moet in plaats van msdos een
bestandssysteem van het type vfat of ntfs mounten.
Ik zou niet weten waarom dit niet tevens op een VFAT-partitie zou werken.
Voor het proces waarbij Linux vanaf een standaarddistributie op een PC wordt geïnstalleerd, is een diskette nodig en het herpartitioneren van de disk. Deze fase zou in plaats daarvan kunnen worden bewerkstelligd door een bootdiskette, waarmee een leeg loopback-device en een swapbestand worden aangemaakt. Hiermee zou het mogelijk worden de installatie als normaal voort te zetten, maar zou in het loopbackdevice installeren in plaats van op een partitie.
Dit zou als alternatief voor een UMSDOS
installatie kunnen worden
gebruikt, het zou efficiënter in diskgebruik zijn, aangezien de
minimum inbeslaggenomen eenheid in het ext2 bestandssysteem 1kB is in plaats
van de tot aan 32kB op DOS-partities.
Het kan ook op VFAT en als NTFS geformatteerde disks worden gebruikt
welke anders een probleem zou zijn.
Deze methode kan ook worden gebruikt om een Linux systeem vanaf een device te booten dat normaal gesproken niet opstartbaar is.
Uiteraard zijn er nog vele andere devices die zouden kunnen worden gebruikt, NFS root filesystems zijn reeds in de kernel als een optie opgenomen, maar in plaats daarvan zou ook de hier beschreven methode kunnen worden gebruikt.