Ook al zie je het niet wanneer het niet in gebruik is, naar welk automountpoint je ook zoekt, het zal er zijn als je het probeert te gebruiken als het juist is ingesteld. Als je met een grafische tool door de directory bladert, dan moet je de naam wellicht met de hand intikken; de meeste programma's zullen uitproberen wat je ze opgeeft, en de drive zal ongemerkt worden gemount. Niet uit de beschikbare onzichtbare mountpoints kunnen kiezen is helaas een belangrijke keerzijde van autofs. Bewerk de configuratiebestanden als het je echt dwars zit. (Hind, degenen die eindigen op .c voor "configuratie").
Een mogelijke oplossing die verscheidene mensen hebben uitgeprobeerd is de aanmaak van symbolische links naar waar automount iets zal aanmaken zodra het is gemount. Hiermee zal naar alle waarschijnlijkheid worden voorkomen dat het programma geen melding zal geven dat een directory niet bestaat (dat wil zeggen, als de mount werkt), maar onzorgvuldige directorylistings zullen zorgen dat bestandssystemen worden gemount.
Met de opdracht df
. mount
zonder opties doet hetzelfde,
plus dat het de opties toont waarmee het is gemount.
Dit is met automount geen probleem. Het "auto" fs type doet geen poging tot een vfat mount totdat het succesvol een MS-DOS bestandssysteem heeft gemount. VFAT is een uitbreiding op het FAT basisbesturingssysteem om Windows 95 en Windows NT van lange bestandsnamen te voorzien.
Volgens één van de auteurs van mount, is het nog altijd de verantwoordelijkheid van de gebruiker om het fs type aan te leveren, aangezien mount slechts een wrapper rondom een systeemaanroep is waaraan het type bestandssysteem moet worden opgegeven. Er wordt in overweging genomen mount een lijst met bestandssystemen te laten accepteren die in volgorde worden geprobeerd, in plaats van de thans "heuristieke" wijze. Een aantal gebruikers heeft simpelweg msdos niet in de kernel gecompileerd; dit voorkomt dat het voorafgaande aan vfat wordt getest. Bij de meeste mensen zal dit werken; een paar hebben echter echt het msdos bestandssysteem nodig en er is een feitelijke oplossing. Je moet de /proc/filesystems als /etc/filesystems kopiëren en het zodanig bewerken dat de volgorde zodanig wordt gewijzigd dat vfat voor msdos verschijnt (Met dank aan Mark).
Ariel(aslinux At dsgml.com) schrijft
" o zorg dat mount vfat voor fat probeert, maak of bewerk gewoon het bestand /etc/filesystems
Geef in volgorde van prioriteit aan welke bestandssystemen je wilt dat het 'auto' fs type probeert.
Maak het bestand aan met cp /proc/filesystems /etc/filesystems.
Wijzig de lijst zodanig dat de volgorde wordt gewijzigd. Plaats fs types die met grote vertrouwelijkheid, zoals ext2, worden gedetecteerd (wat betekent dat ze zeer snel worden gecontroleerd), en die algemener zijn voor je als eerste. Plaats vfat voor msdos en je bent klaar. Zorg ervoor dat je ze er beiden inzet, voor het geval je iets mount zonder vfat.
Die van mij ziet er zo uit:
ext2 vfat msdos iso9660
****
Voor verwijderbare devices gebruik ik een timeout van 1 seconde. Maak aparte maps aan, gescheiden door de timeout die je nodig hebt.
Denk je 1 seconde? Daarmee wordt een boel bronnen verspild, maar dat is niet zo. Denk eraan dat het systeem alleen unmount wanneer het niet langer in gebruik is.
Dus een 1 seconde unmount betekent, zodra niemand het device meer gebruikt, wordt het unmounted.
Zorg ook dat je 'sync' als optie voor de diskette plaatst.
d.w.z.
floppy -fstype=auto,sync,user,umask=002,gid=floppy :/dev/fd0"
Dat zou het antwoord moeten verduidelijken.
/auto/grumblesmurf
is gemount en
kill -SIGUSR1
unmount het niet.Het wordt ergens door gebruikt. Root kan het waarschijnlijk ook niet handmatig unmounten. Als jijzelf degene was die het mountte (d.w.z. dat het niet iemand anders kan zijn die het gebruikt) zoek dan naar een shell die in die directory is. Als er geen is, zoek dan naar iets anders (in het bijzonder iets dat dat door die directory is gegaan, zoals een directorybrowser) welke bij wijze van spreken een onzichtbare voet tussen de deur heeft achtergelaten. Probeer het met behulp van het programma fuser als je het zoeken hebt opgegeven.
Ik raad het niet aan. Als je /grumblesmurf wilt, dan zou ik een symbolisch link aanraden. Dit is veel veiliger.
Zo ver ik weet niet. Probeer het gebruik van één map bestand, met specifieke opties voor individuele entry's.
---timeout
in plaats van
--timeout
nodigEen andere oplossing voor "timeout niet werkende" problemen zou zijn
om de optie -t time
aan het autofs script toe te voegen.
Kijk in de manpage van mount voor opties, zoals het instellen van de uid=waarde of umask=waarde. Een optie die schijnt te ontbreken voor FAT bestandssystemen is mode=waarde. Sorry. Vraag het de mensen die zich bezig houden met mounting.
Philippe Froidevaux <philippe.froidevaux AT unifr.ch> schrijft
" The author of autofs say "no way"
een mogelijke hack is (uit de nieuwsgroep) :
"mount niet naar /home/blauser maar naar /mount/.auto/blauser voeg dan de link /home/blauser -> /mount/.auto/blauser toe
nu kun je door /home bladeren en de homedirectory van de gebruiker zien, wanneer je deze benadert, wordt het gemount.
Probleem dat hierbij optreedt: het is niet zo zuiver en voor elke gebruiker moet werk worden verricht.
een andere oplossing is het gebruik van 'amd' in plaats van 'autofs', maar amd is minder performant".
Dit is slechts documentatie voorzien om ieders aandacht te vestigen op wat een geweldige taak is volbracht met autofs, en hoe makkelijk het is te gebruiken. Vergeleken met AMD, is autofs zeer goed gedocumenteerd en degenen die het implementeerden hebben mijn oprechte dank. Alles is door het Transmeta bedrijf auteursrechtelijk beschermd, dus het is niet mogelijk te voorzien in een lijst met credits, maar Peter Anvin is waarschijnlijk voor een groot deel verantwoordelijk. Peter hield 3 maart 1999 op de linuxworldexpo ook een sessie over autofs.
Er is een autofs tutorial op http://www.linuxhq.com/lg/issue24/nielsen.html. Zie ook de am-utils op http://www.cs.columbia.edu/~ezk/am-utils
Ik kon hier geen informatie over vinden. Laat het me alsjeblieft weten als je iets tegenkomt.